چرا نسخه آرم؟

در حال حاضر آرم به یکی از معماری‌های پرطرفدار تبدیل شده، و جدیداً با عرضه شدن اسنپدراگون ایکس الایت بر روی دسکتاپ به محبوبیتش افزوده میشه.

در سال‌های گذشته توزیع‌های مختلفی برای آرم بیلدهایی رو عرضه کردن از جلمه اوبونتو، مانجارو و ….

پارچ آرم، چه معضلاتی در برابر ماست؟

بیلد گرفتن

بیلد گرفتن نسخه آرم پارچ با نسخه میزکاری اون خیلی تفاوت داره، روی میزکار ما از ArchISO برای بیلد ایمیج های قابل نصب استفاده می‌کنیم ولی در نسخه آرم با توجه به اینکه خود جامعه آلارم (کوتاه شده آرچ لینوکس آرم) هیچ روش قابل قبولی رو برای بیلد ایمیج های کاستوم در ویکی خودشون ذکر نکردن، ما پارچ رو بر روی ایمیج های آلارم ایجاد می‌کنیم که این کار باعث افزایش حجم ایمیج های پارچ آرم میشه.

مخازن محدود آلارم

آلارم برخلاف آرچ مخازن شدیداً محدودتری داره که حتی شما برنامه‌های محبوبی مثل OBS رو نمیتونید داخلش پیدا کنید و باید اون هارو از سورس کامپایل کنید، در این میان حتی خیلی از بسته‌های داخل آلارم قدیمی هستند.

طبق اطلاعاتی که من دارم، آلارم هر هفته بسته‌های خودش رو با توزیع مادر (آرچ) همگام سازی می‌کنه.

راه‌حل ها

مانجارو بازی

یکی از گزینه‌های روی میز مانجارو بازی هستش، یعنی جدا کردن مخازن پارچ آرم و ایجاد یک ci/cd برای بیلد روزانه از همون پکیج‌بیلد های آرچ. این کار باعث میشه تا فراوانی مخازن به همون اندازه باشه اما خرج زیادی رو دست ما میزاره.

فعلاً در همین حد میتونم تجربه‌ام رو روی آرم برای دسکتاپ بیان کنم که اکثر کارهام رو میتونم بدون مشکل انجام بدم، با استفاده از box64 و box86 تونستم برنامه‌هایی که برای معماری اینتل ۶۴ بیتی و اینتل ۳۲ بیتی هستن رو اجرا کنم.